SENSİZ
Yokluğun düştü ansızın toprağıma,
Baharım kışa döndü,yeşile matem düştü sensiz Gurbeti yaşar oldum ben bu dünyada Gecemde ay gündüzümde güneş sensiz Tebessüm eden fotoğraflar kaldı elimde Gidişinle yastadır yüzler,gülüşler sensiz Baharı hatırlatan bir kuru yaprak elimde Yetim kaldı ruhum,duygular sensiz Gittin,gündüzler mahkumdur artık geceye Gökyüzünde kara bir yalnızlık,yıldızlar sensiz Attığım her adımda bir çıkmaz sokak Bağladığın bu kördüğüm çözülmez sensiz Firarda tüm renkler siyahın bayramıdır bu gün Hüküm giymiş toprağımda siyah güller açar sensiz Yokluğunla her günümde ayrı bir hüzün Varlığında uğruna kurduğum hayaller sensiz Aşkın diğer yüzümüdür bu yokluğun Sular bulanık mevsimler değişti sensiz Kurak bir iklimi yaşatır bu yokluğun Çölde Leyla’sını arayan Mecnun sensiz (ekim 2006) |
Sular bulanık mevsimler değişti sensiz
Kurak bir iklimi yaşatır bu yokluğun
Çölde Leyla’sını arayan Mecnun sensiz
...............................................
harika dizeler gerçekten gecenin bu saati okuduğum en gizel şiir.
Tebrikler.