- san ki emena -Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 2009 ’u özledim
leana... abla özlem abla yine gelseler şiirlerimi okusalar keşke o günlerdeki ritmimi kaybettim şimdi şiir eklerken ve yazarken kalemim acemileşiyor...
dokunaklı hüzünler açıyor artık bahçemde
yüzüne bakınca okunaklı da değil hani eylülün buğusuna teslim penceremden asmış yüzünü benzi solgun yapraklarım oysa yeşillerdi daha ben annemi düşlerken ne çabuk öldünüz siz yüzüm gülerken işte ben böylesi güzlerde bu yüzden gözyaşlarımın her damlasını tasvir ettim mavilerim grilere bürünüp yas olurken ve hep bu mevsimler içimde bir şair ölüyor siz bilmiyorsunuz bu kaçıncı doğuşum düşlerim eylül sararıp nisan açarken gül demişti karanfil öldü bak annem dikensiz de kanarmış yüreğim ağlak düşlerim gülüşlerimi hırpalarken sen kaderinin rengi benim gibi sevgili öp o en yas yanımdan öldür hadi beni |
ve ben
her şiirde
bir şair öldürürüm
kendimde