Ne vakit
pişkin bir nefes görsem
Serdettiği hoyratlığı anlamak
için sukut edip boyun büksem

Kalbin latifliğinden
geriye ne kalıyor diye sual etsem

Ruhun
bizar halinde titreyip,
kalbimin sahibine hamdetsem

Acizliğin
idrakinde ki nefsimle yüzleşsem,

Elaman edip
hakka iltica etsem
Aşkıyla dirilsem ve ümitlensem

Kul olmak
kalbin umudunda sırdır
Narın halinden emin olmak,
ihlasla var olan sadıktır

Akıl ve izan farkı
fark ettiren bir sanattır
İrade için mutlakiyet aşkın sevdasıdır

Aidiyet
içinde nefeslenmek ardır
Hesap her lahzada saklı
duran vicdanın senasıdır
Gül kokusunda firkat asıldır

Soramam
kimseye neye muhtacım
İçine düştüğüm viran
sayfaların bir ömür yasındayım

İnşirah adına
umudun pervazlarındadır muradım
Ne vakit yağmur yağsa
hicran içinde ağlarım

Suskun sokaklar
misali ayazda kalan canım

Hangi ışığı görsem,
saklı sırları merak etsem
Hüzün içinde sessizce dağlanır vicdanım

Ne gün yetti
ne yıllar umuda veda etti
Bir ömür tükendiği halde
ümit içinde titreyip bekledi

Hasret figan etti,
elem sinemde düğümlendi
Keder her vakit kalbimde bir ümitti

Hiçbir ses gelmedi,
Çaresiz nefes müddetine amadeydi

Vakti suçlamak
kimin için haddiydi
Bahtın nasibi evet, sırr-ı bilmeceydi

Umut,
ruhun yetisinde edeptir
Kalbi nazargah eyleyen
Rabbin adına aşk-ı fırsattır

Taat ve takva
feyzin tefekkür ettiren farkıdır
Akıl ve izan iraden için kavli cenahtır

Tercihin ile
bedelleşmek hesptır
Nefsin terbiyesi aslalan ardır

Yoksa dillenen aşk
deva değil, cefa için prangadır

Kuş kanatsız uçar mı
Edebe muhtaç olan bir nefis
aşkın şiarında açar mı

Ruhun refikindir,
kalbin istikameti adına
en latif hakikatindir


İlim
ve irfan salemet içinde
nefeslenmen için zarurettir

Fikredip
kemaliyete erişmen
için tavsiye edilendir


Yoksa
dünya adına
emel için telef olmak nedir

Dareyn
saadeti ruhun için ferdir
Sukut ettiren hal ise edebin feyzidir



Mustafa CİLASUN