Kadriye
Karanlık dünyama bir ışık gibi geldin biçare,
Anlamsız duygularını kapılmış ,bu şehrin sokaklarında savrulurken, Dayanılmaz acılar içinde kıvranırken ruhum, Rasladı sana kadıköyün yüksek kaldırımlı sokaklarında, İstanbulu sevmezdim kendi gözlerimde, şimdi sever oldum senin gözlerinde, Yapa yalnız tek başına geçen onca seneden sonra, Ey beni benden alan şirin varmıdır ben gibi yürekten seven seni... |