Sır Ve Şiir

Sırası gelmişken anlatayım
Sır sırası gelmeden söylenendir
Yani kemale ermeden ham bir meyve gibi
Koparılıp dalından
Acıyla tadılandır
Bu yüzden her şiir
Şiirse eğer
İhtişamlı bir “sırdır”

Gül bir şiirdir
Daha goncayken de
Bir sır
Itrını içinde tutan/
Çocuk cömerttir
Sırrı saçıp savuran
Kahkaları gök kubbeyi çınlatırken
Birden sağanak halinde ağlayıp
Sırlarını döken

Sır daha çok insanın
Yüzünde birikir
Derin ve anlamlı cizgilerle söylenir

Sır eksik taraflarımızdır bizi sıfır altı ekside üşüten
Sır adamı acıktırır
Muhtaçlığını anımsatır
Bir şeyin sırrına vakıf olan
Orda durup kalmaz
Ben oldum tamama erdim demez
Daha hızlı ve heyecanlı
Yeni ve devasa sandığı
Bir başka sırrın peşine düşürür

Sır bakirliğin yurdudur
El vurulursa gider
Ve hamleder
Şiir olur