Dünya da olan karmaşalardan etkilendiğim lise dönemimde yazdığım ilk ciddi şiirlerimden . Okumayı en çok sevdiğim şiirim ..

Sımsıcak yanan bedende,
Buz gibi bakışlar var hakedene..
Elinde silah,
Yüzünde boya,
Soykırımlar soyar bedenleri,
Masumluğu içip kana kana...


Hayallere kelepçe vurmuşlar,
Ama umurlarında değil,
Zaten katil doğmuşlar,
Eli kaleme doymayan yavruları,
Okul diye mezara koymuşlar...

Çıldırmış insanlar,
Çıldırmış devletler,
Lanetli ülkeler,
Suçu olmayan siviller..

Hangi yürek dayanır?
Hangi yürek?!
Türk müsün? Kürt müsün?
Ne fark eder?..

Toprak kimin zaten?
Ses kimin?
Sessizlik kimin?
Umutları yok eden kim?
Yakan kim , yıkan kim?
Dünyaya sığmayan insanlıktan çıkmışlar kim???

Bırakın ölmesin insanlar!
Bırakın ölmesin,
Yavrular,mağsumlar...
Dur diyememek ne acı!
Ne acı haksızlığa dur diyememek!
Türk doğmuşum !
Ne acı bunu gösterememek!

Arasam kapanır mı telefonlar yüzüme?
Bağırsam duyarlar mı sesimi..?
Ağlasam ? Yalvarsam !
Beni de vururlar mı SUS diye?!
Akıtırlar mı kanı mı TÜRK diye?!
Söylesenize!?
Biri cevap versin !
Yazmaktan başka ne edeyim ?!

Yüreğim büyükse bedenimden ,
Acı reva mı ruhuma..
Ya da ruhlara...
Durun eyy insanlıktan çıkmış KATİLLER.!
Bir can almak ,
Ne haddine başka canın !
Silaha doymayan hayvanlar,
Kurşuna doymadı mı sizce masumlar!!

Ellerim yakanızda iz olsun !
Yüreğim sizi en derinlerde boğsun !
Suçu olmayanların kanı ,
Susuz kalmış toprağa zemzem olsun !

Haksızlığa boyun eğenlere de,
Bu kanlara sebep olanlara da YAZIKLAR OLSUN !!...

İclal ÇAPOĞLU