NE AK BELLİ NE KARA,
Boş yere ömrümü heba edipde,
Yıllarca yollara bakıp ağladım. Her seher rabbime avuç açıpda, Dualar dilekler edip ağladım. Kurumasın diye bir gül bahçesi, Su kesti gönlümün sabır köşesi. Bitmedi bahtımın gamı çilesi, Kendi yaram kendim sarıp ağladım. Bir mazi bıraktı miras, hediye, Anarken yüreğim döner deliye. Vefayı unutan bir sevgiliye..! Bu canımı kurban edip ağladım. Ondan ne geldiyse baştacı ettim, O kırıp dökerken nefes tükettim. Zehirli badeymiş çok geç farkettim, Son yudum kadehi döküp ağladım. TİRYAKİ bahtının karası akı, Ak ile karanın yok artık farkı. Kahpe insanların dönüyor çarkı, Çaresiz boynumu büküp ağladım.! |
Herzaman kar olur yüreğin başı
Göğsüme kaç kere salladın taşı
Yücelere doğru çıkıp ağladım'''....Rabatlı
Hoş dizelerdi...Yazan ve düşünen yüreğe sağlık...Rabatlı