esmer çocuk
ben oldum olası içine kapanık bir çocuktum
oldum olası, içime kapatırdım kendimi sonra birgün sonra bir başka gün daha sonra hemen hemen hergün kapıları çalındı o kentin ta ki bütün surları yıkılana dek ben böyle düşman görmedim dostlar görmedim... belki de denk gelmemişimdir bunca zaman saraylar saltanatlarda böyle yıkılmamış mıydı hep içten ben oldum olası içine kapanık bir çocuktum ben oldum olası esmer oldum olası bakışları kaşlarının altında ezilen ben böyle kolay teslim olmazdım dostlar ben ki eylül’ler görmüş geçirmiş bir adamım belki siz fazlaca tanımazsınız beni ama farzet ki bir mevsim daha geçti ömrümden farzet ki birkaç mevsimi daha ömrümün ne çıkar, ne çıkar |