Evde Yoklar
Durmadan avuçlarim terliyor,
inildiyor ardimdan Girdigim çiktigim kapilar. Trenim gecikmeli, yüregim bungun, Bir bir uzaklaşiyor sevdigim insanlar. Ne zaman bir dosta gitsem, Evde yoklar. Dolanip duruyorum ortalikta. Kedim himbil, yaprak döküyor çiçegim, Rakim bir türlü beyazlaşmiyor. Anahtarim güç dönüyor kilidinde, Nemli aldigim sigaralar. Ne zaman bir dosta gitsem Evde yoklar. Kimi zaman çocugum, Bir müzik kutusu başucumda Ve ayimin gözleri saydam. Kimi zaman gardayim Yanimda bavulum, yilgin ve ihtiyar. Ne zaman bir dosta gitsem, Evde yoklar. Bekliyorum bir kapinin önünde, Cebimde yazilmamiş bir mektupla. Bana karşi ben vardim Çaldigim kapilarin ardinda, Ben açtim, ben girdim Selamlaştik ilk defa. |