HASRETİNHasretini yazıyorum bu akşam yalnızlığıma Derdimin bitmeyen kadehi oluyorsun İçiyorum seni bu akşam derdimin mezesi oluyor ömrüm Hasretini yazıyorum yokluğunun baharında Bir yudum mutluluk görünüyor ufuklarda Adın düşüyor dudaklarımın arasından Titriyor bedenim susuyorum yalnızlığımla Sana yanıyorum yalnızlığımın mahkûm yetinde Seni yaşıyorum yüreğimin derinliklerinde Ve gözlerimden yaş oluyorsun düşürmeye kıyamıyorum Varlığını arıyorum yudum, yudum içtiğim bu kadehte Gözlerim her an gelecekmişsin gibi kapıda Yoksun işte hasretin vuruyor benliğimi Ölümler bekler beni tabutum hazır kefenim karadan Yoksun işte senin hasretin idam ediyor benliğimi Neden yoksun yanı başımda neden yoksun kıyımda Umut dedim sevda dedim ömrüm dedim Varlığındı benliğimi bu dünyada ayakta tutan Seni anlatıyorum bitmiş kadehime Derdim oluyorsun dağ gibi büyüyorsun içerimde Sen büyüdükçe ben yok olmaya başlıyorum Seni arıyorum masumca bakan gözlerimle Hasretinin zindanındayım tabutum omuzlarda Ben varım tabutun içinde birde senin hasretin Yanıyorum bitiyorum toprak olma yolundayım Ama sen sen yoksun işte yalnızlığımın bu akşamında Kadehim bitmek üzere artık içmeyeceğim Kadehimi hasretinle doldurup Zehiri katıp seni şerbet diyip içeceğim Hasretini ömrüme yazıyorum yazılmış kaderim diye Ben senin bu hasretinin son yolcusuyum Bulunduğum mekândan garipler mezarlığına Hadi şimdi mutlulukları yaşa ben yokken Nasılsa hasretinle öldürdün beni yar… |