AYRILIĞA
yılgın ve yorgun şafaklar
vuslatına dek sonsuzluk durunca gözlerinde maviler bir mahkumiyete sanık umursamaz mı yüreğin beni bir kez duymaz mı bu feryadı bu yürek sinsice dargın yazılmış mektup ne sigası var ne almanağı ne de sitemi ne yazık ki ayrılığa yazılmış okudum dileğim o ki son mektup kendin gel duydu zannettim beni o an duymamış kavuşmayı bu kız ya sevmiyor ya da yalınız konuşsam mı derken ayrılık yılgın yorgun yine ve umursamaz soldu vazoda ki gül şahbaz tumtutarklı bir ifade olsa şimdi nasıl mı bu aşkta burda bitti. |