Vuslata da varırmış hisler
Son durağa gelmişçesine uzun uzun beklemeler…
Gidenler yol alalı çok oldu
Limandan ayrılan gemiler gibi günün battığı yere doğru
Ama böyle hoş tablo da olmamalıydı gidişler…
Geri gelmeyecekleri hoş tabloda sunmak;
Abesliğin zirvesine tırmanmak misali !
Varmışlardır çoktan gidecekleri yere …
Gidişlerin ardından sesiz hatıralar kaldı
Ötelerden ne bir ses ne bir seda…
Boşluğunda kaldık ruhun ve unutulduk gün batımında
Ne kağıtlarda zikredildi ismimiz
Ne kalemler mektup adresimize dokundu
Tarih , hatıramızı koymadı adam yerine !
Oyna ne cenkler ettik tarihin verdiği ruhla
Vefasıza evrimleşti her şey
Gidenler tanımaz
Tarih utanmaz !! oldu
Vuslatta kaldı ruhum
Bir atmaz , geriye bakmaz oldu
Vurdu tüm haykırışlarını şiirlere
Her dolunayda o gemiyi saydı hece hece …
Unutulduğunu unutarak bekledi gidenleri
Oysa yeni hayatlar kurulmuştu bile
Ben eski hayallerin yıkıntılarında ki genç ceset idim
Ruhun ise gidip,dönmek arası bir arafta…
Ayrı kaldı işte her şey.
Ruhumda unuttu bedenini,gelmemek üzere gitti
Unutuldu ismim
Ve mermerime siyah bir boya çekerek gömdüler beni de hatıralara ! ! ! ! !

Oğuz Ertürk 30*11*11