KÜL VE DUMAN
Hasret bastı dağları akıp durur
Kuruyan umutlarım yarınlarımı çaldı Gözyaşlarım susup kaçar benden Ey gibi yar eyy Susuz bir beden bakıp durur Hatırlanmıyacağı şimdiden belli Sensiz böyleyim Ben yanarken kaçan dumanımsın İçimden çıkıp gider Kül göklere döndü Ah be yarim Son çırpınışları savurdu üzerinden İçi boşalıp sönmüş bir halde yatar Zalım sevda uzaklara aktı Çaresiz haykırışlarım Anlatamadı suların içinden kaybolurken YUNUS YOLOĞLU |