Sevgili Can YÜCEL’in "Belkim Bir Kertenkeleydim"ine...

Bi neden yokken bugün ben
Başlamışım erkenden devirmeye
Dönüyor şimdi kocca başım
Ortalık fıldırık fıldır be kardaşım
Lüzum yok lâfı çevirmeye
Bi neden yokken bugün bi neden
Dibbini bulmuşum bilmeden

Rakkı denen bu merret
İçimde kıpraşan bu köftehor
Bi oynak kısrak
Gibi durmuyor durduğu yerde
İyi de erkeklik var serde
Tesellisi yok bu ânın
Davudi sesiyle Can Baba’nın
“Addam” gibi içmeyene oluyor dert

Uçsuz bucaksız illerdeyim
Öf, kafam amma da küfemsi ha
Namerdim içersem bi daha
Beynim sanki pestili çıkmış salça
Ya et ya da beyaz peynir bi parça
Ay gız yok mu ançüez, derdi babam
Addam gibi içmesini bilen adam
Bense içimin dışa çıktığı yerdeyim

Hakikat çok içmiş, olmuşum bi barrut
Barut ne ki, dönmüşüm bi dirgene
Şimdi bekler bizimki köşede gene
-Lâf aramızda tam bi ceberrut-
Bizim karı görmesin kapı itili
Yüzünü şeytan göresi
Getirir burnumdan fitili

Yıkamak istiyorum şimdi zamanı
Zamanın ellerimde kiri var
Unutulmaz şuh kokulu bi ânı
Yaşadım yaşşadığım kadar
Bağarır içimdeki çocuk
Benim gibi hep ismiyle müsemma
İçmem küfelik ben amma
Beni içen biri var

Sabah olsun artık diyordum bir
Benimle birlikte zahir
Uyanırdı bu kocca ağızlı acuze şehir
Ah, geceler boyu ne uğundum
Hangi zamanın birinde bilmem
Sanırsam bir güzele vurgundum
Ya da hiç düşünmedim gerçi ya
Belkim ben de bi bukalemundum