FARKETMEZLİĞİN 24 SAATİ

Senden öte gün başlar
Senden öte ezanlar, sabahlar
Çok da değişmedi buralar
Sol yanımda aynımda
Bin cevaplı bir sır var,
Ulanıp da gider gibi…

İşte böyle her sabahımda,
Yüzüme çarptığım sularda,
Tazelenir sensizliğim.
Ne ki başımız hoş değil,
Günün ağırlığı hâkim ve yavaş,
Duman duman çöker gibi…

Her gün böyle açılırım zamana,
Şafağın sessizliği koynumda kalır,
Bir nur, elden uçup yuvarlanır,
Senden sonra, o garip tat kalır.
N’eyleyim garipliği, işte her gün böyle,
Yaşamak, bas bas bağırır,
Takılı plâklar gibi, başlarım hayata!…
Kapıcının aklı hesapta, bozuk parada
Beni sual edersen;
Sıcak ekmek buğusunda, naylon torbada
Lütfedersin tam bu sıralarda
Hani demli bir bardak çay gibi…

Karşı komşu selâmı usulen
Sen gelsen, dostlar gelse şevk ilen.
Sağ yanım adam, sol yanım adam amma
Sebepsiz bir ıssızlık var,
Asrî bayram sabahı gibi…

Bu şehri sevemiyorum sensiz,
Mahmur ve aksak ayakta,
Saat ziline ayarlı perdeler,
Sahnede cüceler ve devler,
Kış demeden tavuklara oynamada…
Bu şehri sevemiyorum sensiz
Gidişini umursamaz;
Çöpçüye eğlencelik şu kaldırım
Kir pas içinde bezgin,
Ağlayıp vazgeçer sanmıştım,
Her sabah aynı saatte,
Okula giden şu çocuk.
İşte yine uyanır şişman mahalle,
Kırmızı kiremit yanaklarında.
Dünya yansa kimin umurunda;
Boyamış ince dudaklarını,
Sakız ve boncuk sesleriyle,
Açmış çarpık bacaklarını,
Zamane mankenleri gibi…

Sen şimdi biliyorum,
Sıradan bir günde,
Sıradan bir yerde,
Otobüs kuyruğunda meselâ,
Daireden bir arkadaş gibi,
Olacaksın yollarda.
Öylesine konacaksın bu şehre,
Göçmen kuşlar gibi,
Bir günlüğüne uğrayacaksın,
Âdet yerini bulsun,
Varsın misafirlik olsun der gibi…

Vay dinine yandığımın gelişi!
Vay dinine yandığımın dönüşü!
Hele gidinin imansızı!
Hele gidinin insafsızı!
Hele soluk al, otur hele!
Oğlan kilo almış mı?
Havalar nasılmış, kar mı kış mı?
Yeni elbisen yakışmış mı, sor bir!
Çarşının dedikodusunu yapalım
Hadi gel, tıpkı eskisi gibi…
Biz de alalım, biz de satalım,
Hiçbir şey yapamazsak,
Dünyanın anasını satalım,
Hadi gel, tıpkı eskisi gibi…

Bir tutam ayrık otudur,
Kaya dibinde unutulmuş ömrümüz.
Bayır yeliyle senin yüzünden,
Bir aşağı bir yukarı gönlümüz.
Farkında değiliz bağlanışın,
Gitmeliydik o diyarlara çoktan.
Ne katran kokusu,
Ne cem-i cümle sorgusu,
Çok geç, çıkılmaz artık dağlarımıza,
Çakal değil kurt gibi…

O eski köprünün altından,
Sular şarlıyor hop leyli.
Gün ola harman ola,
Tufan ola, kıyamet ola
Köprüler ben ola, benden ola
Güvenme çöker haberin ola
Yağma yok eskisi gibi…

Bir gün pişman geçeceksin,
Bezgin seneler terkinde,
Sanma ki, o deli yolunu kesecek,
Ve bakacak öylece yüzüne;
Zeki Müren dinler gibi…

Maziden ağır aksak bir rüzgâr,
Esecek saçlarında,
Sanma ki şiirlerin ardında,
Karacoğlu tatlıcısında,
Karıma “evlenelim” der gibi…

İlk gençliğimiz buruş buruş
Elimiz koynumuzda şimdi.
O gün geldiğinde,
Bomboş bulacaksın odaları,
Sanma ki duvarlar yıkılacak
Ve uçsuz bucaksız bir ovada sevişeceğiz.
Belki yorgun argın bir akşam;
Film seyretmek kadar gelişin.
Sanma ki eski hoş günler,
El pençe divan duracak huzurda
Yedi cihan haremlik gibi…

Zamandan haber veriyorsun,
Bir bezirgân gibi alıp satıyorsun.
Halbuki batıyor bize çoktan,
Gönülsüz, nazlı, silik
Kendini bitirip, olabilir en fazla;
Bir hasta iştahı kadar bizden yana...
Er geç, ucu yanık mektuplar gibi
Düşeceksin elime, belki okuyacağım.
Sanma ki tekrar tekrar bakacağım yüzüne,
Hemen her seferinde,
Ve bin kerre affedeceğim,
Tıpkı yaramaz oğluma yaptığım gibi…

Gelişin de bir gidişin de,
Hiç tanımadığım bir düğün alayı,
Dost yüzüne hasretim kuru kalabalıklarda.
İnadına dolu dolu yağsan da
Uyurken pencereme vurmuştun o kadar,
Hani akmaz kokmaz yoldaşlar gibi…

Zaten yağmur dediğin iliklere işlemeli,
Dost elini sıkınca,
Adamın gözünü delip geçmeli!
Belki bir zamanlar,
Belki bu şehrin caddelerinde,
Gölgeme basıp geçmiştin o kadar…
Merhametsiz bir yabancı gibi…

Sanma ki dost olacağım, düşman olacağım,
Lise çağlarımızdan uçup,
Bir güne sığacak dört mevsim,
Yedik bitirdik beyhude günleri
Koca ömre bedel gibi…

Ah toprak başımızdan,
Ah neler çektik yazımızdan.
Bana kalırsa çoktan
Bu hesap kapandı gibi…
Öyle diyor gazeteler,
Kırkımıza gelmeden,
Her Türk erkeği gibi;
Bir şiir kitabı,
Bahçeli bir ev,
İkizlerle anası,
Adam olana çok gibi…


Sebahattin YAŞAR
12.03.1999
&
23.04.2007