Tiyatronun Yüzleri
Hayatımın her alanı tiyatrodur
Dizelerimdeki ben ve bana gizlenen Küçük bir çocuğun senaryosudur Çocuk ; Şehrin o tozlu ışıklarında kaybolmuş Bir yıldız kadar yalnız ve Dişleri kırılmış bir köpek gibi Boğulmuştu sessizliğe Çocuk ; Bileği burkuk bir öfke taşıyordu yüreğinde O istememişti ki ona dayatılan bu hayatı Geçmişi kadar yabancıydı öfkesi Ve hayatı kadar fakirdi tadı. Hayatımın her alanı tiyatrodur Dizelerimdeki ben ve bana gizlenen Küçük bir çocuğun senaryosudur Ben dik dururum , ağlamam , haykırmam Ne aşka nede şansa inanırım Benim öfkem illegaldir Kokteyl yapar kavgaya atılırım Kendim gibi görünür O çocuk gibi severim Bundandır yüz çevirmeleri Kargaların hırçınlığı da bundan Hayatımın her alanı tiyatroydur Şizofren duygularımın istilasında Yazılıyor çiziliyor hiç sormadan Göz yaşlarıyla noktalansa da ... Saygılarımla Suat Alkan Yücel |