YOLUN BAŞINDASINIZ ARKADAŞIM EMİNİMKİ DEĞERLİ VE USTA KALEMLERİN DESTEĞİ İLE DAHA YOL ALACAKSINIZ

KUTLARIM GÜZELDİ ŞİİRİNİZ

her şaire göre bir şiir tanımı vardır...binlerce ama binlerce tanım.. ancak hiç biri şiir değildir diyemiyoruz..hepsi şiir...
sen de kendine göre bir şiir belirle ona gitmeye ona varmaya çalış..elbette bu sürekli değişecektir..olsun değişsin..
bu pek de onemlı degıldır...imgelerle boğuşmadan, on beş kağıt buruşturup çöpe atmadan şiir ve şiirin yansımaları zor gelir... bazen olur ki şair o kadar yakın olur ki şiire tutar ensesinden kağıda akıtır kanını...

bazen bilgi, bazen his hem de cenderesine kadar his, karanlık kuyulara girip boğulurcasına his...
dar bir mezara girer gibi bazen de rahat olabildiğince rahat...

bakmak, görmek, duymak, tatmak...
yani yaşamak acıyı, sevgiyi, sevinci, hastalığı yaşamak... yaşayanlara bakmak... ölenlere.. o anları dondurmaya kağıda aktarmaya çalışmak gerçi pek kolay değildir bu ancak yapmaya çalışmak kelimeleri şiire dönüştürüyor.. kokuşan beyinler, capcanlı beyinler bunların arasın da kelimelerle boğuşan şair... kelimeleri , duyguları , çırılçıplak hisleri yakalamaya ve giydirmeye çalışan şair..

23: HALKLARIN KARDEŞLİĞİ ADINA
yeni bir dünya için kardeşler
yeni bir dünya için bu kavga
bu kan
bu zulüm
yeni bir dünya için kardeşler
yeni bir dünya için bu sabır
bu kin
bu sancı

aç çocukların cesetleri ve küçük orospular
titreşir duvar diplerinde salhane demokrasisi
dilenci sokaklarda fukara mintanlar giyinir ihtilal
çünkü yaldızlı kolonyel şapkası
ve uzun beyaz sakalıyla finans kapital
dolarların azgın dişlilerini
dağların damarlarına geçirmektedir

canevinde mürteci bir intihar
ve işgal ordularının yüzü suyu hürmetine
hey gözünü sevdiğimin demokrasisi
başı boynuzlusu da
eli kelepçelisi.
ve dalkavuk
ve cümle üç kağıtçı namussuzu
telgrafın tellerine kuşlar konmuyor
oturmuş körpe yüreğe korkunun zindanları
ve savurmuş kara türküsü açlığın
beş vakit salahına yoksul müslümanları.

ülkem bir zulüm cenderesidir işte
kıyı köşe mezbaha
orta yer giyotin
sofraya kahır taşınıyor
akşamları, ekmek yerine
ve geceleyin eşleriyle değil
acılarıyla yatıyor, çiftleşiyor insanlarım
bakmayın bayram seyran gevişen aşaire
türküleri ezgileri yalan
kavgaları yalan
dağların o yanında
beller büken
evler yıkan
bu yanında
soygun
talan.

dönek elleri ve katil yüreğiyle ihanet
darağaçları kurmaktır cami avlularına
bağımsızlığın kahraman çocukları
mavzerlerin intiharında
mavzerlerin intiharında cıbranlı halit seyit rıza.
hilali bir türküdür dersim mağaraları
ak tolgalı mirimiran haykıramaz artık
suskundur
külhani cakasıyla milli cephe

bu dağlarda vuruldu boyunduruk
kınalı türkülerin boynuna
halkların kardeşliği adına
bu dağlarda deşildi gebe kadınların karnı
bu dağlarda boğazlandı istiklal-i tam.
oysa namlular daha soğumamıştı

ekmeğimiz yoktu
mermimiz yoktu
bin can ile
bir umut ektiğimiz
toprağımız yok.
dağlar gibi yığıldı ölüler
ve ayaklar altında namusumuz
lanetlenmiş
aç çoluk çocuk
kadınlarımız, davarlarımız
haldan bilmez
geçit vermez kanlı zilan
of off off be

tifüs ve kanser
ve siyatik
difteri
kalp yetersizliği, ülser vesaire
ve cümle illeti muzır haşeratın
bir de açlık
bir de zulüm
ah bir de zindanlar
ıssız bir uğultudur doğanın padişahı
fideler cılız
dağlarda umudun hazin sancısı
toprağın bağrında tohum kan revan içindedir.
ve kan revan içindedir türkülerimiz:

“kış günüdür güller açmaz
dallarda bülbüller ötmez
can arzular elim yetmez
vahh lımın
bırindarım
içerden
içerden yar içerden
kes bağrım yar içerden’’
işte namus
intiharı düşünür kederinden
ve bu boş tencerenin onulmaz kahrı
utanır kendi kendinden
birebir vermeyen toprak
karabasan yaşlı öküz. sebisübyan aç-susuz ne giden ne beklenen var ve dağlarda çırılçıplak eşkiyalar.

Söz: Orhan Kotan
Müzik: Ahmet Kaya

Kayboluyorum Zihninde ...

Kelimeler yetersiz artık ilgisizliğine
Erişemiyorum tatlı güzel gözlerine
Engeller çıkıyor her denediğimde
Olmuyor kayboluyorum zihninde

Geçmişten kalan birkaç hatıra ile
Yanıyor gözlerim sensiz gecelerde
Ağlıyorum fark ettirmeden kalbimle
Olmuyor kayboluyorum zihninde

Seni seninle yaşamak varken
Verdiğin dört resme bakıyorum ben
Seni takip ediyorum gözlerimle
Olmuyor kayboluyorum zihninde

Şiir başlı başına bir yolculuktur ve bu yolculuk insanı özgür olmaya iter. İnsan düşünüşleriyle ve yüreğinde taşıdıklarıyla bir bütündür. Bu bütünleşmeden dökülen anlatılarla ve bu uğurda kazandığı bilgi ve tecrübelerle de şair olur.
Sade, zorlamasız ve içten gelen sözcüklere önem verilmeli. İmge birinci koşul, ama olmazsa olmaz değil. İmgeyle yoğrulan bir şair anlatı ustalığını da yaşadıklarıyla, ya da gözlemledikleriyle pekiştirebilirse farklı bir insan olabilir.
Bu yolda ilerlemeye kararlı isen öncelikli olarak sözcük seçimlerindeki ilgiye dikkat et. Yama sözcüklerle şair olamazsın. Ve her şiirin, her yazının bir ruhu olmalı ve yazan kişinin bir anlamda öyküsü olmalı anlatı. Farklı şiirlerle fark yaratmak yerine, kendi tarzınla farklı ol diyorum ben ve bu yolculukta sana üstün başarılar diliyorum.
Şiirin bana göre hoş.
Daha iyilerini yazabileceğine inandım.
Sevgiyle.

Şiirdedaha çok imge kullanmalısın. serbes veya ölçülü yazcaksan ona göre teknik kullanmalısın. işe usta şairleri okuyarak başlamlıın. Özdemir asaf, cemal süreya, turgut uyar, necip fazıl vb. hayırlı olsun kolay gelsin.

Onsuz kalmanın hüznü işlemiş dizelere...
Ve çaresizce arayış,
Ulaşamadıkça yalnızlığın korkusu...
Tebrik ederim ve Teşekkürler...

Güzel kalem hiç bu güzel dizeler boşu boşuna yazılmamış olamaz bu bir dolu akıldan dökülendir
Kutlarım çok güzel emeğin değer görsün

Yüreğiniz dert görmesin. Kaleminiz daim olsun.
Diziliş kelimelerin cümleye dönüşüp mana kazanması bence harika.............

Güzel bir özlem şiirydi. Tebrik ederim.