Müttaki bir kıvama gelince kalbim Üşüyen bir yalnızlığım kalmayacaktır Adımı söylediğinde karşıma duran dağ Hiçkimseyle bir yalnızlığım olmayacaktır
Uzun ve ıslak gecelerin yaralayıcı gülüşlerini Dinmek bilmeyen ağıtlarla örülen ömrüme Giydirip çıktığımda en meşhur meydanına Yalnızlık sadece benim müşgülüm olmayacaktır
Söz ırgatlığından varsın dönsün dilim kalbim Her yerin göğü aynı aynadan bakıyor nasılsa İyilik bir gece gövdesi mislimce gölgeli Nefesinde tuttuğun yalnızlık benim olmayacaktır
Bir türküyü tüttürüp uzun ince bir yolda Gözlerimi umudun ufkuna ulayıp İlk fırsatta gülümseyerek en sevgiliye Nefesim hiçbir yalnızlığı içine almayacaktır
Gittikce küçüleceğim uzaklaştıkca senden Vardığım her menzilde yeni bir benimdir Al aklımı başımdan çek en doğru çizgini Nafile uğraşma ey yalnızlık sana yar olmayacağım
Bir denizin kör et gözlerini sil bir çölün sıcağını En zirve bir dağı düz et çek esrarını bir yankının Koptum bir kere senden sağırım mesafelerine Ey yalnızlık bu dünya sana da kalmayacaktır
Şimdi sabrım sınırındadır bir gümrah yalnızlığın En mütecaviz sesiyle boğmaktadır sukutunu Kimse dillenip döllenmesin içinde ki insanlığı Ben varsam ey yalnızlık dünya sana yurt olmayacaktır
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Y a l n ı z l ı k şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Y a l n ı z l ı k şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Müttaki bir kıvama gelince kalbim Üşüyen bir yalnızlığım kalmayacaktır Adımı söylediğinde karşıma duran dağ Hiçkimseyle bir yalnızlığım olmayacaktır
Uzun ve ıslak gecelerin yaralayıcı gülüşlerini Dinmek bilmeyen ağıtlarla örülen ömrüme Giydirip çıktığımda en meşhur meydanına Yalnızlık sadece benim müşgülüm olmayacaktır
Söz ırgatlığından varsın dönsün dilim kalbim Her yerin göğü aynı aynadan bakıyor nasılsa İyilik bir gece gövdesi mislimce gölgeli Nefesinde tuttuğun yalnızlık benim olmayacaktır
Bir türküyü tüttürüp uzun ince bir yolda Gözlerimi umudun ufkuna ulayıp İlk fırsatta gülümseyerek en sevgiliye Nefesim hiçbir yalnızlığı içine almayacaktır
Gittikce küçüleceğim uzaklaştıkca senden Vardığım her menzilde yeni bir benimdir Al aklımı başımdan çek en doğru çizgini Nafile uğraşma ey yalnızlık sana yar olmayacağım
Bir denizin kör et gözlerini sil bir çölün sıcağını En zirve bir dağı düz et çek esrarını bir yankının Koptum bir kere senden sağırım mesafelerine Ey yalnızlık bu dünya sana da kalmayacaktır
Şimdi sabrım sınırındadır bir gümrah yalnızlığın En mütecaviz sesiyle boğmaktadır sukutunu Kimse dillenip döllenmesin içinde ki insanlığı Ben varsam ey yalnızlık dünya sana yurt olmayacaktır
Emek çekilerek yazılmış anlamlı dizelerdi, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.
Oysaki ne çok şeyi anlatıyordu yalnızlık , A r a l ı k 'ta üşüyen a y r ı l ı k l a r kadar !
Görüp görebileceğim en büyük yalnızlıktı . Şimdi tüm cümleler boyumu aştı .Nerden düşsem bir yalnızlık kucaklıyor,Öte yana kaçsam berimden yine bir yalnızlık itiyor şiirin içine ...
Şimdi sabrım sınırındadır bir gümrah yalnızlığın En mütecaviz sesiyle boğmaktadır sukutunu Kimse dillenip döllenmesin içinde ki insanlığı Ben varsam ey yalnızlık dünya sana yurt olmayacaktır
ah tamara, şiirin geneli çok iyiydi de finali daha bir engindi ...=) tebrikler.