KARDEŞLİĞİN ÇEŞMESİ
Ben bir askerim dağların başında ,
Kurşunu kaderden yerim, Kardeşimi çıkardı karşıma, Vursamda vurulsamda yüreğim sızlar. Göz merceğim takılırdı ona, Göremeyince dolardı gözyaşı, Başlardı yavaş yavaş akmaya, Ölüm alacaktı benden onu. Karşıma çıkmış elinde bir silahla, Vurur beni kurşunu sıkınca, Kanım akar berrah su gibi, Dalınca dünyama tanımam kimseyi. Avucuma kan dolar, Özlemişim köyümün çeşmesini, Yıkayınca yüzümü giderdi üstümdeki ter, Titrerdim belki ama üşümezdim Biri dikilmiş başıma, Vurur omuzuma bakar ölmüşmüyüm, Alnıma silah tutar, Tanır tenimi sarılır boynuma. Alır eline yerden akan kanımı, Görür kardeşliğin çeşmesinin aktığını, Saklanmış küçük bir çeşme gözükür, Kana bulanmış yüzümde akan gözyaşlarım. YUNUS YOLOĞLU |
Kardeşimi çıkardı karşıma...ne acı değil mi?
İşte emperyalist güçlerin ülkelerde kardeşi kareşe vurdururken akan gözyalrının nedednini kim,nasıl sorgulayacak...kutladım