Kal öyle bozulmasın melek yüzlü diablom bu tablo
Kalp ellerde dolaşan makine damarlarım kablo.
Kan yerine elektrik doluyum gel ve sarj et
Güneş olup tekrar gel, ay gelince kaybol.

Gözlerime kaydol, ışıklar kapandıktan sonra körüm
Geceleri dudaklarımda iki kelime "Ay, doğ!"
Yürüdüğüm sokağın adı ömür sonu ya sen ya ölüm
Öldüğümü gizleyemez artık üstümdeki karton.

Ben tekim ve başım yokluğunla başbaşa
Sen gözyaşımsın, ne olur gözlerimden taşmasan?
Düşeceğin toprağın tozuna buladım yüzümü
Avuçlarımdasın, ne olur kalbini başkalarına açmasan?

Oturduğun kaç masa, kaç bankta ben varım?
Karşına oturan şerefsizi keşke ellerinle taşlasan.
Bir gün sana koşarken ölürsem eğer
Vasiyetimdir üstümü kefenle değil gözlerindeki yaşla sar.

Nakarat :

İçimdeki aşk bitki gibi sen ağladıkça büyür.
Artık ömür bitti gibi çözülmez bu düğüm.
Sana yıllarımı verdim elimden alacak bir düğün.
Seninle bakıştığımız an vuruldu gözlerime mühür.


Sana yazarken kıyametin gelmesinden korkarım
Yasım bitmez ömür boyu, bol olsun torpağın.
Seni paylaştığım iki şey var sadece
Ben yaşadıkça seni anlatırken kalem ve defter ortağım.

Çöle yağmur yağması kadar zor senin bana dönmen.
Korkma intihar etmem yani sen sönmeden ölmem.
Gidişin, ağlatışın, bitap kalışım değilde
Gözlerimi yumarsam eğer bilsinler sebebimdir ölmen.

Gölgeme dert yanacak kadar yalnızım be anla.
Aldığım tüm nefesleri vereceğim bir anda.
Ben sendeyim işim olmadı hiç falanda filanda
Ama sen yoksun işte bir gölgem var bir Allah.

Duman çare olmadı hiç başımdaki derde.
Ömrümü al kalbini ver gel yapalım berdel.
Benim ordan oraya koşmama bakma sen,
Sen her yerdeyken bile yoksun birşey gelmez elden.