Kefen miydi Kalbim..
Gitiğin ilk günü hatırlıyorum da
Kalbim de derin bir yara Acıyla güne kalktım yana yana Göz yaşım büyüdü dünya da Yaşlıydım artık o genç yaşta. Düş’meyen varken gözlerimde Yaş düşer son bahar da tenime Yaprak olmak ne haddime Meyvesiz döküldük sessizce. Yeşermeden yaşarmak gerekde Su yürüyor artık bu bedende Eksik kalsa da tabiat düzeni Aramam artık ben o d’üzeni.. Musalla taşı sanki yatağım Yatınca hep günahlarımı anarım Baş ucumda durur hayalin Koynuma girmiş yüzsüzce sevgin. Sahipsiz kaldı cesedin içimde benide zehirledin Ziyaret etsede seni düşlerim Bittiği yerde ölmedin, ama kalbim oldu sana kefenim..... Ahmet ÇALIK |