SEN VE BEN
sen gecenin yıldızı bembeyaz düş mor yakomozlu mavi su,
yüreğinde ezilmişliğe baş kaldıran düşüm yoldaşım can arkadaşım kömür gözlüm bakışlarında gökkuşağı gördüğüm. ülkemin dağlarının eteklerinde açan sümbül lale karanfil kıp kırımız gülüm bayrağım arın yazım kadınım, ateşim ateşinde yandığım siğaram nefes nefes içtiğim çiğerlerimin özlediği kalbimin yolunu gözlediği aşkım gel kol kola bu yollarda yürümek istediğim gel gülüm yak şu devrim ateşini geç olmadan tüm evren seni bekliyor zeytin dalını uzat tattır şu eşitliği hakkı adaleti sınıfsal mücadele bitsin son bulsun şu akan kan esaret sana yakardım hep türkülerde şiirlerde, bu hasret bu gurbet bu geceler sensiz ızdırap, unuttum ben sensiz baharı hep kış yaşıyorum, vuruldum gülüm elimde emeğin bayrağını taşırken boynum bükük gözlerimde yaş göğsümde iki kurşun çatladı dudağım susuzum damarımdan boşalır kızıl kan, düştüm kara toprağa avuçlarımda çimen canım çıkıyor, canım cıkmadan denize at yıkanayım. balıklara yem olayım sofrana kurulayım can vereyim kan vereyim yeniden gözlere fer olayım gönülde filizleneyim doğum sancısı çeken anne gibii devrim doğurayım, irfan KÖKTEN |