Ağlamak istiyorum, ağlamak
Kınamayın ne olur?
Şaşırmayın.
Ağlamak acizliktir,
Çaresizliktir, demeyin
Elinizden geliyor ise siz de ağlayın.
Ağlayın,
Ağlayın ki boşalsın yüreğiniz,
Dinsin öfkeniz, böbürlenmesin
Yere insin nefsiniz.

Ben ağlamak istiyorum!
Siz ne derseniz deyin.
Yine de öğütlüyorum
Ağlamayı deneyin.

Her hangi bir sebeple
Hiç olmadık yere
Biri size küfür mü etti?
Sinirlendiniz…
Yumruğunuzu sıktınız,
Dişlerinizi gıcırdattınız,
“Ulan!...”diye…
Hayır! Hayır! Yapmayın.
Ağlayın!...

Bir hiç yüzünden
Patronunuz canınızı mı sıktı?
Bir iki dakika işe geç kaldınız diye
Müdürünüz mü azarladı?
İlerlemeyen trafikte
Bir de polis ceza mı yazdı?

Eve geldiniz…
Suratı bir karış karınızın
Ya da
“Neden tuzu az bu yemeğin”
Diye mi çıkıştı, kocanız.
Zaten
Çocukların umurunda değilsiniz
Gelişigüzel atmışlar çantalarını
Oturmuş
Magazin programı izliyorlar.
Yalnız,
Değersiz,
İtilmiş
Hissediyorsunuz kendinizi;
Bir şey gelip tıkıyor boğazınızı.
Daralıyor,
Nefes alamıyorsunuz,
Değil mi?...
Bir köşeye çekilin, ağlayın.
Hıçkıra hıçkıra,
Katıla katıla ağlayın.

Ağlayın ki
Boşalsın yüreğiniz,
Dinsin öfkeniz.
Rahatlasın,
Huzura ersin gönlünüz.

Anladım,
Ekranın karşısında da
Huzurlu değilsiniz.
Şöyle adam gibi
Haber programı bile
İzleyemiyorsunuz.
Şu onunla,
O bununla,
Kimin nesi, kimin neresinde
Belli değil.
Her şey birbirine karışmış.
Zihniniz bulanıyor,
Aklınız karışıyor,
Sıkılıyorsunuz…
Öğle mi?

Bakıyorsunuz,
Herkes, her şeyi konuşuyor,
Hani derler ya
“Ağzı olan konuşuyor”
Kimi insan haklarından,
Kimi hayvan haklarından
DEM VURUYOR
Kimi sağcı oluyor,
Kimi solcu.
Şucu bucu.
Yeşilciler meşilciler…
Nedense bir türlü
Yerine oturmuyor taşlar.
Her şey havada kalıyor.
Yine insanlar ölüyor,
Yine hayvanlar katlediliyor,
Ormanlar yanıyor,
Çevre kirleniyor,
Bir vurdumduymazlık ki
Almış başını gidiyor…
Diyorsunuz, değil mi?

Ve siz,
Üzülüyor,
Sıkılıyor,
Kahroluyorsunuz…
Ama
Elinizden bir şey gelmiyor.
Çaresizsiniz.
Of! Offfff!…
Saçlarınızı yolasınız,
Bir şeyleri kırıp dökesiniz
Geliyor içinizden…
Hayır! Hayır! Ağlayın!...
Ağlayın kardeşim!
Ağlayın dedik ya!
Hem de hıçkıra hıçkıra
Katıla katıla ağlayın!

Ağlayın ki
Dinsin yüreğiniz,
Rahatlasın.

Düşünüp bakıyorsunuz
Enflasyon almış başını gidiyor.
Bir yolunu bulmuş
Her kes cebini dolduruyor.
Nasıl iş ise
Fakiri de ağlıyor
Zengini de…
Hiç kimse halinden memnun değil.
Kimi bin türlü lüks içinde,
Kimi yaşayabilmek için harp içinde.
İçiniz almıyor…
Sinirleniyorsunuz.
Kükrüyor;
“olmaz, böyle adaletsizlik”diyorsunuz.
Belli,
Memursunuz,
Yada işçi,
Kısacası
Dar gelirli.

Baktınız olmuyor,
Sendikalar kuruyor,
Ankara’ya yürüyorsunuz.
Ayaklarınız şişiyor,
Sesiniz kısılıyor,
Feryadınızı duyuramıyorsunuz.
Sonuç,
Sıfıra sıfır
Elde var sıfır.
Ümitsiz,
Yorgun dönüyorsunuz.
Her şeye,
Her şeye isyan ediyorsunuz.
Silahı alıp terör estirmek,
Sonra da…
Şakağınıza bir kurşun sıkıp
Kurtulmak bu kahpe dünyadan!
Hayııır! Hayır!
Yapmayın!
Deymez bütün bunlara.


Ağlamayı deneyin kardeşim,
Ağlayın!...
Hoşunuza gitmeyen ne görürseniz ağlayın.
Rahatlayın!… Boşalın!...
Hiçbir şey sizden kıymetli değil,
Unutmayın!
Katıla katıla,
Hıçkıra hıçkıra ağlayın.
Bırakın gözyaşlarınız özgürce aksın.
Yüreğiniz hafiflesin,
Öfkeniz dinsin,
Ruhunuz dinlensin.
Varsın,
Eller ne derse desin.
Aldırmayın!
Ağlamayı deneyin ne olur!
Ağlayın kardeşim! Ağlayın!...
Hıçkıra hıçkıra,
Katıla katıla ağlayın!

Nasıl?
Rahatladınız, değil mi?
Hani ağlamak küçüklüktü, acizlikti?
Hani ağlamak çaresizlikti?
Gördünüz mü,?
Meğer ağlamak ne büyük şeymiş.
Çareymiş her derde.
Çıkışmış her yoldan.
Ağlamak meğer en büyük erdemmiş.

Bakın,
İşte ben de ağlıyorum.
Şaşırmayın.
Siz ne yaparsanız yapın.
Ben ağlamak istiyorum.
Karışmayın!

2000
Cevdet BEKEN