Neyleyimbana sen gerek sevgili neyleyim gözümü kamaştıran güneşi neyleyim dalgaların arasında usul usul gezinen ayı, kimsesiz sandalları, yoksul balıkçıları … bana sen gerek sevgili neyleyim kokusu koynuma düşmüş mevsimleri pencerede yeni yeni açan sardunyayı ne edeyim kapıyı açtığımda yoksan karşımda öksüz bir çocuk gibi düşüyorsa gözlerim bir anne yokluğuna bana sen gerek sevgili neyleyim güneşi, vurmuyorsa yüzünün kumsalına ve kayalıklar el çırpmıyorsa, neyleyim… neyleyim mevsimleri, sen kokmuyorsa kaldırımları neyleyim ayak seslerini getirmiyorsa bana ne martıların çığlıklarından, sen değilsen kıyıdan simit atan bana; içime haziran sıcaklığı gibi düşen, sen gerek sevgili sen … İzmir 2005 |