şiir,gece,benBirazdan gözlerini kapayacak şehir Şiir, gece,ben Kalan tek aydınlık odada Karanlığın gözleriyiz şimdi Her şeyin sustuğu yerde Yükseliyor kelimeler çığlık çığlığa… İşte o an; Zulamda saklı iç yangınlardan Bir lav süzülür satır aralarıma Ne çok incinmişim, Anlarım, Parmak uçlarımda hissedince Yaralarımın kanlı geçidini. Anlarım, Küllenmez korlarım… Gidenler, Yerinize mesken tutan boşluklar Penceremden süzülür geceye Şiir, gece, ben Yalnızlığın en içli notalarıyız şimdi Elime aldığım her kağıt Katliamına mekan olur Örselenmiş duygularımın Son kalıntılarına… Nutkumda söylenmemiş cümlelerim.. Yutkunamıyorum… Dökemiyorum, Göz kapaklarımda biriktirdiğim Ayrılığın sağanaklarını… Biraz daha azalıyorum Daha az aitmişim gibi hayata Yaşadığım ise bana ait olmayan gibi Biraz daha unutuyorum Ait olduğum her şeyi Senin sahnende perdelenmiş bir oyun Kahramanların,figüranların Birer birer döner sana sonunda Ben kalırım geceye ve şiire Şimdi sen hayat! Kalemimi alamazsın!... Mayıs2007 |
Erman Ulusoy