korkak
Seyrelmiş saçlarıyla genç bir adam
Düşünecek bir şeyi kalmamış olmalı Bir şeylerini gasp etmiş zaman Puslu ve suça açık gecenin koynunda Sertleşiyor nefes alıp verirken bakışları Beni görmemiş olacak ki sadeydi durumu Ağzına yakışan sigarayı usulca yaktı Camgöz insanlar ve doğa harikası da yoktu Kendime bakarken buldum kendimi Pişman geçmişe savrulan sesimdi İnce hesaplanmış ölümlere daldım Biliyorum bir o kadar da korkaktım Karlı yolu güzel kılan sıralı ağaçlardı Araç bulunmaz, zaten ayaklarım da kayboldu Bir kadının saflığı vardı ya da bir müzik çaldı Rüya mı, anı mı, şu an mı inan bilmiyorum Hayatımın hatası bırakmaz yakamı Buruşmasın diye her gün ütülerdim Bazı insanlar tanıdım mutluluk satardı Onlar gidince ütülemeyi de bıraktım |