SABRET
Sen gidince ben, ışıkları söndürdüm.
Görmesindiye şeytan, görüpte gülmesin diye ağladığımı. Sen gidince ben,sendeki beni öldürdüm. Anladımki ben,ilahi kalemin yazdığı yazıyı, Fosforlu silgi bile silmiyor. Bir yüreğe kıymık batmış çıkaracak dost arar, Ötekinde darbuka cümbüş umru deyil tınmıyor. Dokunma yüreğime ister gel canım al dedim olmadı. Savaş sonrası kan revan içinde olduğunu,tabiki o bilmedi. Gül içinde yaşasanda,kokusu dibe inmiyor. Vanası bozulmuş gözlerin,damlaları dinmiyor. Hadi bakalım gül güzeli,yasla o koca burnunu cama, Dalabildiğince dal ister derinlere ister uzaklara. Koy masaya bir okka acı en kıralından. Fonda müzik müslüm baba en damarından. Yaşamı oturdun,taşamı oturdun,çiymi yedin kendini darbedersin. Yazgın zalım,kadersizsin be saf cahal neyine güvenip meyledersin. Şimdi sabret, Ha birazda gayret, Belkide hazmedersin. SULTAN ÇAMLIBEL Defnemlk |