Semalarından göz kırpar
ısıtamayan güneş sabahlarına
zayıf ışınlarıyla uğraşır ha bire
yüzüme dokunmaya
betonik yığmalar,
kartonik şekillerden atarken uzağa,
Kirli kentlerin dumanından,
işte;
uzağa yollanır bazen ruhum..


Ses ve gürültü bombardımanı
silindi şimdi huzur anı,
bir mavi ahengin içinde denizler
iyot kokusu vardı,
kumanda merkezi beynim
ruhuma komut coşacaktı,
kirli kentlerin dumanından,
işte;
uzağa yollanır bazen ruhum..



Inkılap meşalesi yanarken beynimde
kanıma reform aşılandı,
hey be ! muhteşem kadife
merdivenlerimden basamaklandı,
yosun gözlerim parlarken
o an bir anlık huzur_u seyre daldı,
Kirli kentlerin dumanından,
işte;
uzağa yollanır bir komutla ruhum..










yine kayıp sayfalarım işte
yaşam kıyısından akan şiirleriyle