Geceler Eşsiz Olur
Son kadehin parçalamış haliydi denize yanşayan güneş
Hiç fark edilmemiş bir suskunluğun hakim olduğu sadece bir yansıma Elerinin üzerinde duran bir hikaye Her an bir yaprağını rüzgara öylesine savurmak istercesine Her an, kendini kaybettiği bir masala itercesine, sadece beklercesine Kaybolan güneşi görmek, güneşi bir daha asla göndermemek için Yormuştu kendini, kuramadığı cümleler içerisinde herhangi mana görmeye Sözleri bir rüzgarın aşındırdığı kaya gibi oturdu kurtuluş için kaçamak yapan yüreğinin yöneldiği yöne Sönmez bir ateş almıştı ellerini, soğuk gecenin kararsız çemberinde Kağıt kalmıştı bir elinde, Günden güne bekleyen gözlerinin dikildiği diğer elinde, parmakları arasında bir kalem Bitmeliydi yine.. yeni başlamışken Gözlerinin önünde, derinlerde bir yerde, kimsesizce... Gören ve görmeyenim, deniz kokulu uykudaki bir göz gibi Susan ve duymayanım, kargaşa sesleri içinde bir söz gibi Söyleyen ve susanım, saklı bir kitaptaki yazı gibi.. İşte böyle bitmeliydi yine.. ...(HaSaN)... |