Son kadehin parçalamış haliydi denize yanşayan güneş
Hiç fark edilmemiş bir suskunluğun hakim olduğu sadece bir yansıma
Elerinin üzerinde duran bir hikaye
Her an bir yaprağını rüzgara öylesine savurmak istercesine
Her an, kendini kaybettiği bir masala itercesine, sadece beklercesine
Kaybolan güneşi görmek, güneşi bir daha asla göndermemek için
Yormuştu kendini, kuramadığı cümleler içerisinde herhangi mana görmeye
Sözleri bir rüzgarın aşındırdığı kaya gibi oturdu kurtuluş için kaçamak yapan yüreğinin yöneldiği yöne
Sönmez bir ateş almıştı ellerini, soğuk gecenin kararsız çemberinde
Kağıt kalmıştı bir elinde,
Günden güne bekleyen gözlerinin dikildiği diğer elinde, parmakları arasında bir kalem
Bitmeliydi yine.. yeni başlamışken
Gözlerinin önünde, derinlerde bir yerde, kimsesizce...
Gören ve görmeyenim, deniz kokulu uykudaki bir göz gibi
Susan ve duymayanım, kargaşa sesleri içinde bir söz gibi
Söyleyen ve susanım, saklı bir kitaptaki yazı gibi..
İşte böyle bitmeliydi yine..
...(HaSaN)...