defterimin arka sayfasıydın sen
eskizler karaladığım
belki yüreğim belki gözlerim
yüzme bilmeyen hayallerim

ne kadar ilgisiz görünsem de
zaman bulup parmaklarımı yalaya yalaya
sayfalarını değiştirdiğim
defterim mi oldun belki tuvalim

beğenmezlikten geldim çizgilerimi
her darbelerine kan pompalayan yüreğim
her vuruşuma hayrandım senin
bu sevgi miydi aşk mıydı bilemedim

bir eskiz diğerini kıskanırken
ne yapacağımı kestiremedim
her hattın öyle mükemmeldi ki
sürtmedi ellerim silemedim

karalarken sayfanı kalemim
düğüm oldu çizgilerin
seni hiç çözemedim
yeni düğümler atmaya devam ettim

kalemin sayfada bıraktığı hışırtılar zannettim
kalbin olduğunu bilemedim
kahretsin yanına
kendimi çizmeyi düşünmedim

ardına kadar açıkken defterim
gittin

ben o defteri
kapatmadım


Çağatay ÜRESİN