durup durken bazen öyle sözcükler gelirki aklına sen bile şarsın

geçmişe dair..geleceğe dair..

farklı bir atmosfere kaptırırsın kendini

ayrı bir hayat oluşur o an dilinin ucunda...

...

klavye ve monitör...;

bir iki klasik cümle,

simsiyah bir karanlık çökmüşken şehre

sadece önüne açılan bembeyaz bir pencere mi...?

hayır..!

sana yazmak ;


termometrenin eksi 4 dereceyi gösterdiği

gecenin 02.00 lerinde

12 metrekarelik duvarlar arasında

duygularınla , istekler

geçmişle , gelecek arasında

saatler süren bir maratondur..!

sana yazmak; gök kuşağının 8. rengidir

şubat a yaz yağmurları eklemek

güneşe neşeli bir yüz çizmek

rüzgarlara bir mesaj bırakmaktır..!



sana yazmak; karanlığın gözlerinin kızarması


dolunayın içli içli düşünmesi

kararsız ve fırtınalı bir düşüncenin

sözcüklere olan aşkıdır..!





sana yazmak; bir duvarın nikotin sarısına boyanması

izmaritlerin halıda kaybolması

ocakda zırıldayan demliğin

öfkeden kendi kulbunu yakmasıdır..!




sana yazmak;duygularla gerçekler

isteklerle olanaklar arasında

bir med-cezir yaşamaktır.



sana yazmak ; bir kalbi tekrar tekrar parçalamak

sonra

o tek parçaları yeniden toplarken

her defasında elinde bir hüznün artmasıdır..


sana yazmak; yanağından düşen bir damlanın

gülümseyen gözlerde kalan


birikmiş yaşlara vedasıdır...



sana yazmak; karanlık bir denizde kaybolan

sarhoş bir elveda nın

gün doğarken

sahile ’’merhaba’’ olarak vurmasıdır.


sana yazmak; bir şiirin ilk cümlesi

bir şarkının ilk notası

bir romanın önsözleridir..


edebiyatı sonsuz yapmak,

ardı arkası kesilmeyen cümlelerin

son noktasıdır sana yazmak...!