Meçhul
seversin, hemde yürekten seversin ama
birgün oda biter ve yalnız kalırsın bir başına kızarsın kendine, geçen geçirmiştir sana işte o an tanıklık edersin zamanın yok oluşuna yakınırsın, sitem edersin ve ağlarsın içinden kimseye belli etmezsin halbuki kan ağlarsın evdeki annenin bile haberi olmaz ağladığında gözünden çıkan yaşlardan bile göl dolmaz kaptırırsın kendini onun var oluşuna aslında yoktur bilirsin, ama bilmezsin bilmiş gibi davransan yeter zaten sana birde bilsen keşke onun başka kucakta olduğuna... gerisi meçhul kalsın bu şiirde... |