Ayşe ablaya kesinlikle katılıyorum...

Güzeldi...

Sevgiyle...

"kitapların arasında ölen kelebeklerin
unutulan aşıklar olduğunu anladım "

diyerek başlamış şair...bu gece bu şiiri çok okudum ve kendimce iredemeye çalıştım.bu dizeleri sarfeden bir şair en başta aşkı sanatsız düşünmüyor diye düşünüyorum. aşık olmak da bir sanattır felsefesiyle hareket edip, kimbilir belki de sadece kitaplarda, şiirde, romanda vs hayat bulan gerçek aşklara gönderme yapıyor...kitaplara sıkışmış gerçek aşıklara ve bir kelebekle özdeşleştiiryor aşığı...nasıl ki ömrü bir gündür en güzel kelebeğin; aşığın ömrü de bir gündür belki de...

ama şair aşıkların unutulduğunu vurguluyor ısrarla...kimbilir belki de demin sahte realitesine gönderme yapıyor....çoğu duygunun sanallaştığı, ciddiyetini kaybettiği bu zamanda hangi aşk tertemiz ve bir kelebek güzelliğinde kalabilir ki?




"ey mezarımın sahibi sahaf
sesimi duy
tutuver kanadımdan
unuttu yüzümü gözlerinin simyası
korkuyorum karanlıktan "



evet evet şair kesinlikle kendini bir kitap arasına sıkışmış , zavallı bir kelebekle özdeşleştiiryor ki sahibi sahaf...ama belki de her kitabının arasına bir sevgili gizleyen, sevdayı kitap arası karanlıklarda kaybeden bir maşuk diyebilir miyiz?
unutulmaktan yakınıyor şair...ve belki de ölmedi hala...ölmek üzere ve son bir umutla yalvarıyor sevgiliye...
"çıkar beni,karanlıklar bana göre değil, neden bakışların unuttu beni bu katran karası bir kabrin derinliklerinde..." dercesine...



oysa maşuk kibirli mi acaba? yoksa umursamaz mı...kimbilir belki de o kelebeği oraya mahkum etmek için haklı gerekçeleri vardır ama bunu kimse bilemez şairden başka öyle değil mi?




"ey acılı vakitlerin salası
son durağım
değişmiyor halimin anlaşılmaz imlası
yetmez mi ağladığım
süzül çık fotoğraftan"



evet burda anlamadığım bir nokta var işte:)
kitaptan fotoğrafa nasıl geldik:)
kelebek öldü sanırım ve bir sala sesiyle yıkılmakta ortalık...son durağı zaten öncesinde mahkum edildiği o yer olsa gerek...yani karanlık bir kitap arası...gizemli bir sahife ortası...öldü kelebek, ve ölse de değişmedi ruh dünyası...
isyan ediyor şair, aşık ya da kelebek her neyse...
çünkü üç kimliği de yansıtıyor bize
isyanı kendini kitaplar ardına gömen o sevgiliye (ki sahaf kendisi, kitaplardan anlıyor) bu fotoğraftaki kim?


çok ama çok güzel bir çalışmaydı değerli şair
daha söylenebilecek, irdelenebilecek çok şey var aslında ama ben ifade etme özürlüyüm, kusurumu bağışlayınız:)
takdir ve saygımla

Çok beğendim.

ne söylenebilir süzülürken her fotoğraftan simyası değişir insanın aynaya her baktığında buruşur siması

"Anılara mahkum bir gönlün umut dolu bekleyişleri gizli mısralarda beğenerek okudum şiirinizi...tebriklerimi sunarım..selam ve dualarımla"

Çok güzel bir şiirdi.Kutlarım.Selam ve Sevgimle...

teşekkürler paylaştığınız için...

etkili güzel bir şiir okudum

sevgilerimle...

hoş geldiniz:)

:))Teşekkürler Abdullah... Şiir bir çoğul okumadır... şair hep eksik yazar şiirini ki okur tamamlasın...
demek ki ben baştan beri kendime göre tamamlayarak okuyordum o dizeyi.)) ben de yeni öğrendim bir uydurmacı olduğumu.)) sevgi ile.)))

yüreğinize sağlık...

sevgiler...

ne denir ki ...ismiyle,imgesiyle şiirdi

alabildiğine


saygımla

çok güzel...


benimde anılarım arasına girdi şiir...



sizi yürekten kutlarım...


diğer şiirlerinizi bulmalıyım acil!



sevgiler...

Merhaba Filiz
Bu şiirim ilk olarak 1996 yılında Martı dergisinde yayınlanmış ve sonra 1999 yılında Mağara Kitapları tarafından yayımlanan Kendime Seyir adlı şiir kitabımda yer almıştı.İlk yazıldığı günden bugüne yalnızca biçimsel olarak değişiklik göstermiştir.Yoksa herhangi bir kelime ilavesi veya çıkartması söz konusu değildir.

elimde siyah beyaz bir resim kala kaldım ..
tebrik çok
saygılar hoş geldiniz...

bu şiirin son dizesi değişmiş...

"süzül çık gel fotoğraftan" değil miydi? ya da benzer bir şey ama "gel" vardı orada ki gerekliydi...

neden çıkarmış acaba şair?

Merhaba...

Hoş geldiniz ve hoş bulursunuz inş.Saygılar.

kalmak buna deniyorsa
kalakaldım...sus ve dahi pus...


tebrikler,,,