KENTİMDE BİR AKŞAMKıyılar yitirmiş yeşilini karadenizimin gökyüzünün mavisi hüzünlü yollara uzanmış savruluyor yaprak ölüleri bizi bırakıp giden sevdiklerimiz gibi kış yağmurları yağıyor samsunuma bazen usul usul bazen deli dolu soğuk bir rüzgar savuruyor saçlarımı kış güneşi sılıyor bazen dallara gündüzün son ışıkları yansıyor kara denize bir gemi yanaşıyor limana dalga kıran ötesinde azıyor dalgalar yollara düşüyor yine kahır herkesin kaldırımlarını arşınladığı mecidiye caddesine dalıyorum kar taneleri şaçlarımda eriyor bir bir yüreğime değiyor yarin bakışları içim üşüyor bir kez daha gizleniyorum kendi yüreğime kentimin caddelerinde sıcak bir yer arıyorum başlıyorum yine yazmaya yapayalnız ömrüm senden özür diliyorum ,,,,,,,,YUNUS,,,,,,,,, |