Sen VarsınBaharın bu güzel ayında Duyguların depreşiminde Yeşilin tonunda Meşede, ardıçta, kayında Aşkla biten her cümlenin sonunda Sen varsın… On ikiden vurdu beni On yedilik yüreğin. Ayaklarımın serseri adımında Mesafesiz kaldım sana değin. Şimdi en güzel duyguların tadımında Sen varsın… On yedi yaşım Hayat arkadaşım İmkansızlığı imkan eden, Gözlerimin içine baktığında Saatleri an eden, Abıhayat olup Ölü bedenime aktığında, Çirkefliğe isyan eden Asiliğimde Sen varsın… Birbiri ardına Son buluyor elemlerim. Sabaha umutla Uyanabiliyorum. Aklımı kemiren ikilemlerim Hafakanlarım terk ediyor beni Yediğim aşa, içtiğim suya Kanabiliyorum. Doğan güneşin ilk ışıklarında Sen varsın… En güzel renklerin Şiir olup duvarlara yazılan Boyalarında, En güzel nakışları işleyen Genç kızların Oyalarında Sen varsın… Öğle sonrası Tatlı uykuların rüyalarında Ezilen çocuk yüreklerinin Hayal dünyalarında Sen varsın… Siliyorum tüm sevgileri Kalbimin kapısına kilit vurdum. İsmin heceleniyor titrek sesimde Sensin benim yerim yurdum. Nihayet son nefesimde Gelip kapına durdum. Aç kapıyı! Baştan ayağa Ben varım Sen varsın… 30 Nisan 2005 Ömer Bolat |
Güzel bir anlatım.
Mükemmel kalemin daim olsun.
Özenle yazdığınız şiirinizi ve duyarlı yüreğinizi alkışlıyorum.
Selamlar.