PRUSYA MAVİSİSaçların her zamankinden beyaz yar Yoktu böyle gönül sarhoşluğun Zamanında yağarmış kar. Akıl almaz gidişlerinde ben yorgun Sende dil tükenmiş adamakıllı suskun İstasyonda bekleme pimi çekilmiş Bomba gibi kalbim, Bir fırlasa uçacak yerinden Geriye bile bakmaz seven halim. Kalabalıklar tükenişim, Kalabalıklar serzenişim Geride yalnız kaldı benliğim. Kokuşmuş bavullara, doluşmuş sevdalar Bayat ekmek küfünde, taze simit kırıntıları, Raylarda saçlarımı canımı unutup Olmadık bir intihar saçmalığına soyunuyorum. İrkiliyor kanlı kemiklerim Kimleri hiçe sayıyorum. Ben artık karların eksi derecelerde yağmadığını biliyorum. Ben artık zamanı suçlayamıyorum. Serpil Tuncer |