son nida!
suluları çekilmiş bir deniz gibi çatlamış,dudağımız....
güz ortasında kalmışız, bahara başlamışken henüz...! ağarmadan batıyor ufukta yine güneşimiz, bir daha doğar mı belirsiz...! ... altı çizilmiş kelimelerde yer bulmuşuz kendimize hep, mutluluktan,değildir, şevinçten yoktur, yanlış şıklarda yer almışız, cevabımız yok...! alt satırlarda bitiş kelimesi olmuşuz hep sözlerin, sen ve ben, ve son, olup, nihayete ermişiz...! (m.köse) |