Dön Artık
yar,gözümün nuru söndü
özüm yandı küle döndü goncalarım güle döndü gel solmadan, der artık sevmelerin kalmasın yarım söyle, güneş, doğmasın yarın çok ağrıdı, yar, sol yanım acıya kefen giydir artık söylenecek sözün yok çok ağlattın yüzün yok git diyecek gücüm yok af ettim yar, dön artık bu sevda ziyan olmadan kullara ayan olmadan beden toprağa konmadan sen de yandın, sön artık yürek aşk oduyla yandı azalar bir bir uyandı bıçak kemiğe dayandı teni tende öldür artık Simsiyah |
Ama bir türlü beklenen gelmez.
Ayrılık onun için bir yaşam olmuştur artık.
Dön demenin ne çaresi var...
Haykırıştır dudakta bir kelime,
Hasrettir dön denilene,
Yanın onun için uğranılmayacak yerdir artık,
Dön demenin ne çaresi var..
Sonsuza giden bir yolcusun,
Yalnızlık gidişiyle sende var oldu,
Ölümün onun için bir hiçtir artık,
Dön demenin ne çaresi var...
Bu şiirime ilham oldunuz şiiriniz ve yorumunuz çok güzel olmuş. Kalemiminize Ağzınıza sağlık