KANA BÜRÜNÜRÂmenna etmeden sahte yaşama, Diz çöker yüreğim, yerde sürünür. Asit damlaları yağar başıma, Sensiz giden her gün kana bürünür… Yollarıma atlas halı serseler, Sağıma soluma servet verseler, Kevser’de yıkayıp zemzem sürseler, Gözüme deryâda damla görünür… Uyan ey gözlerim etrafına bak, Üfle kıvılcımı tut cürmünü yak, Ömrü sorgulama sen başına kak, Yalınayak yalnız yâre yürünür… Gözlerinde zerre gönlünde büyük, Dilde sitem olur omzunda yük, İpin ucu kaçık, düğümler sökük, Dizlerini döven yürek öykünür… Ayser ÖZBAKIR |