Nefes ve Koku
Dün senin beni bırakmadan önce yaşadığın...
İzmir’ in o güzel şirin ilçesindeydim. Sevdiğim, Aşkım, Hayalim... Senden birşeyler aradım şöyle bir... Umutsuzca...Zavallılar Gibi. Havayı kokladım,nefesler alıp verdim.Etrafa baktım. Kokunu aradım.Bir zamanlar nefes alıp verdiğin yerlerde... Öyle ya sen burada yaşamıştın.Bayramda ailenin yanındaydın.Kimbilir.Belki? Kapının önünden geçip gittim... Çalamadım...Ne zaman çalabaildim ki? O kapıyı zamanında yine ben kapatmıştım.Gönül gözümü kapatarak... Yine de gelsem.Çalsam.Kapını açar mıydın?Acaba?Belki? Ahh.Bu belkiler,keşkeler... Mahvetmedi mi? Beni zaten.Ne hayatı yaşabaildik. Ne hayata birşeyler verebildik.Katabildik. Böylece geldik.Bir nefes ve koku gibi.Öylece de gittik.Gidiyoruz...... |