Uzaklarda
Adımlarımı sayıyorum o günden beri
Senden uzaklaşmak ne güç Yalnızlığa alışkınım ama böylesine değil! Seninim diyen sesini özlüyorum... Avuçlarım sızlıyor o günden beri Soğuk ve ıslak sokaklar, yaşamak güç Sarıyorum bedenimi ama seninki gibi değil! İçimi ısıtan tenini özlüyorum... Yağmur damlaları düşüyor yere Sıçrayan zerrelerinde seni seçmek güç Karanlığı bilirim ama ışığın gibi değil! İçimi aydınlatan gözlerini özlüyorum... Savuruyorum kaldırımlara gölgeni Hayalin bir tarafa ben bir tarafa Gece senin gündüz gibi değil! Yolun sonunda en başa dönüyorum… Cüneyt ŞAHİN |
yolun sonunda en başa dönmenin adıdır yalnızlık/yalnızlığın adı gidip gidememek/kalıp kalamamak/dönememek/sevememek...
tebriklerimle, güzeldi şiiriniz... =)