Kurban
Kurban adamak
Adanmışlık Kurban bilmek kendini Kenidini var edeni Mülk’ün tek sahibi Allah diyerek Kurban vermek malından, sevdiğinden Kurban kesmek bağları Seni yere dünyaya bağlayan ne varsa Kesmek ayrılmak ağırlıklardan Yüceler yücesine varmak için Yükselmek... Kurban olurken bir hayvan Uysal ve baş eğmiştir Kurban olur çünkü Rabbinin emri gelmiştir. Zımnen denir ki Ey insan Bir hayvan böylesine kendini Canını verirken Kendini var eden Rabbine teslimken Sen neden geri duruyorsun İradesiz bir hayvan kadar da yok musun? Kurban öyle bir eğitim ki İnsan kurban verdikçe İnsan sevdiğinden verdikçe Aslında vermez alır Bire yetmiş, yediyüz Kat ve kat katlanır Ahiret yurdunda ve burda Allah’ın adıyla, Allah adına Allah’ın emiriyle her veriş İnsanın kendine verişidir. Neyizmiz var? Biz neye sahibiz Can mı beden mi, ruh mu? Mal mülk evlat Neyin sahibisin Kaldı ki ne götürebilir insan Yaptığı salih amelinden başka Ne kalır ki geriye Geçen koca ömürden. Kurban, Hz İbrahim’i anmaktır Ne büyük bir adayış bu Ne büyük bir teslim oluş Rabbine Kesmişti İbrahim o an Rabbiyle arasına giren ne varsa En sevdiği bile olsa Kesmişti tüm bağları Demişti İsmail Baba emrolduğun gibi yap Allah’ın izniyle sabredenlerden olurum. Kurban Takvada yükselmek Takva için sorumluluk bilinciyle Sahip olduğun, emanet aldığının en değerlisini Vermek. (Kasım 2011 İstanbul) |
İyi Bayramlar...
Sevgilerimle...