SEN YOKSUN YAdelicesine yürüsem sensizliklere açsam yelkenlerimi fırtınalarına okyanusların dönmemek üzere uçsam sonsuzluklara tek dostu olabilsem kasırgaların yırtsam da gökleri sedalarımla yüreğin titremez vedalarımla. sana gelişimin zindanlarında rastlaşsan sensizliğimle renksizliğini görsen yokluğunda ruhumun soğukluğuyla titresen tiril tiril, yangınlarımın vicdansızlığını anlatsam sadece gözlerimle yüreğin titremez yine de vedalarımla. ırak mesafeler girdabı vicdanının yakınlarına gelişim ürkütür şimdi seni şerefsizim, eğer açarsam gözlerimi seni bana getirseler yanıma zincirleseler ellerini ellerime verseler de hep kıskandım adını yazan kalemleri kıyamadım koparmaya gülleri sensin diye koparamadım, sen kokuyorsun diye... yürüyemedim sahillerinde Karadeniz’in çekemedim havasını ... sen yoksun diye... sen yoksun... yoksun.. sen yoksun ya şimdi tüm dünya duysun martı yoksun ben yoksun... Kamil GÖRMÜŞ (04.11.2011- saat. 23.00) |
yüreğin titremez yine de vedalarımla.
içim yandı
saygılar