Demişsin ki “ Onlar tembel!” öyle mi
Biz çalıştık sen övüldün doymadın
Mertliğin mayası sizde böyle mi
Sen bizleri adam diye koymadın

Benle ayrı söyler, onla hep ayrı
Camiayı ettin hep ayrı gayrı
Namert olan şimdi görür mü hayrı
İyi rol kesmeye hala doymadın

Tanır mısın iki yüzlü birini
Hiçbir er doldurmaz onun yerini
Bizden biri akıtsa son terini
Sana fayda yoksa adam saymadın

Kah kravat rengim, kah libasımın
Neyin beğenmedin bıyıklarımın
Mirasçısı mısın Ebu’l – Kasım’ın
Yurdu parselledin yine doymadın.

Evet Pazarlıyım, tembel dediğin
Çanağından kaşık kaşık yediğin
Acep var mı senin candan sevdiğin
Ahh, bizleri bir bir yedin doymadın

Şu sözümü iyi dinle, küpele
Mert namertle durmaz hele el ele
Gönül merte kayar, gözler güzele
Mertlik kitabını yırttın doymadın.

Edip Kamil