8
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1638
Okunma

adı konmamış sokaklarda
yağmur altında
boş evlerin zilsiz kapılarında
seni arsdım ana
bütün çocukların analarını
benim sandım
anasını görememişler benden şanslıydı
benim senli güzel anılarım
olmadı ki
Züleyha’m
Neden hırsız değilim eller gibi
Her yolu mubah bilip; herkesi geçmeyi
Başarma azmiyle başkalarının ömrünü emeğini
Zamanını çalmamı istemedin ki
Anamın bana da ayıracağı zamanı olmalıydı
Gözlerimin içine içine bakıp; saçlarımı okşayacağı
Mukaddes emeğini çaldı birileri
O çeyiz sandığıyla Öksüzdük sanki
Sıcacık elleriyle uzun uzun, göğsüne bastırsa
Nereme gelirse gelsin hesapsız bir öpücük kondursa
Zamanı harcadım, çok geç kaldım sana
Koşamasam da, yürüyemez miydim ki
Bildiği tanıdığı duyduğu hikayeleri, her şeyi
En çok da iyiyi güzeli sevdirmeyi öğretti
Sevdiğim, sevmediğim ne varsa onun eseri,
Bir de ömrü, ikimize de yetmez miydi ki
Her soruma cevabı, herkesle ilgili hikayesi vardı
Sadece kendi öz evladını sarıp sarmalayamazdı
Hangi din sevgiyi yasakladı, hangi töre sana beni
hangi kader bana sarılmanı, anam! kim? niye ki?
5.0
100% (5)