SEN GİDİNCESen gidince rengini kaybetti dünya, Gözlerim eskisi gibi görmüyor,yüzüm hiç gülmüyor, Evimin yabancısı oldum şimdi, Yolcu gibi çömeliyorum bazen duvar dibine, Hayaller kuruyorum yedi iklim ötesine. Seninle geçen günleri yâd ediyorum saatlerce, Eğer beni görseydin bu halde, “Garibim benim”der gülerek boynuma sarılırdın, İçimdeki ateşi görsen hıçkırarak sende ağlardın. İşte böyle duvarlarla yıldızlarla dertleşiyoruz sık sık, Sabret öksüz yüreğim desem de,ruhuma söz geçmiyor ki, Boğazım düğümleniyor,yutkunuyorum, İnce bir sızı yaktıkça yakıyor yüreğimi, Yüreğim patlayacakmış gibi çarpıyor, Gözyaşlarımı saklıyorum. Başımı ellerimin arasına alıp, Ağlıyorum saatlerce, ağlıyorum işte. ………….. Yürüdüğümüz yollardan,güllerle süslediğimiz bahçeden, Saadet saçtığımız evimizden, Kısacası senden kaçmak için, Taşındım evimizden... Lakin hiç bir şey değişmedi,çünkü sen kalbimdesin Ve gene benimlesin, ………. Anne kokulu yavrularıma bakıyorum bazen, Acıyorum onlara,annesizliklerine ağlıyorum. Küçücük yürekleri bu acıyı nasıl kaldırır bilmiyorum, Gece göz yaşıyla ıslanmış yastık bulmaktan korkuyorum, Bazen hep beraber Fatiha gönderiyoruz sana, Seni unutsunlar istemiyorum ama, Benim gibi olmalarından korkuyorum. Senden bahsediyoruz hasret kokan kelimelerle, Özlemle, hasretle, Gözyaşlarımız çıkmasın diye gülmeye çalışıyoruz, Ama bazen olmuyor işte. Sonra susuyoruz, Resimlerine bakıyoruz,öpüyoruz hep beraber. 15.11.2001 |