Gece zifiri karanlık, dolunay kendini kaybediyor
Sabah olmak üzere
Bir an hayallere dalıp gidiyorum..
Sevdinde ne geçti eline, gör halini diyor içimden bir ses
Kulak veriyorum içimdeki sesse kalbim bana sesleniyor
Sen ne zaman adam olcaksın
Sev derim sen içine sığdırırsın
Körmüsün daracık yer zaten bura ne diye aşık olursun.


Sen seçtin sev dedin çok sevme demedinki,
Ben adam olmam doğru senin gibi bir saf kalbim oldukça
İçinde bir sürü dostum arkadaşım var
Onu ne diye soktun hayatıma..

Sus sus birde konuşuyorsun
Ben Kalp’im severim benim işim bu
seninle birlikte çevrendekileri yaşatırım..

Tamam hadi onları yaşat, bana ne diye can cekiştiyorsun
olur olmaz sızlarsın
Ne durdan ne vurdan anlarsın
İşine gelice seversin
Suçuda banamı yüklersin

Yok Sende suclu değilsin akıllım,
Sevdiğimiz insan bizi hak edemedi
Bundan sonra yolumuza bakalım
Akılı ol her önüne geleni bana getirme
Benim işim bu severim...

Sana kimseyi getircek durumda değilim
Sen önce içindekini unut
Sonra severiz bakarsın birini

Vala bu gidişle zor severiz
Onu sevdim ama aklında yaşatan sen değilmisin
O benimle olabilir ama önce akılda bittirmen lazım

Hafızamı silersem tamamdır bu iş
Öyle bir şansım olmadığına göre, ölsek’mi.?
ölümde olmaz ya ne yapcaz..

Hadi son sözü yine ben söylüyorum Kalp olarak
Bana sevebilceğim birini getir
Sonra onu çok sevmemi engelle
Bak ben söyleceğimi söyledim gerisi sana kalmış

Susmak en güzeli anlaşılan sussalım...

29.07.11
Ahmet ÇALIK