ISSIZ ADA
Hayallere, dalmıştım,
tam karşımdaydı, adanın kıyısı, deniz, çıldırmıştı ! ve ben kıyısında oturuyordum, köpük,köpüktü ! kıyıları döven o dev dalgalar, bense kıyısından, onlara bakıyordum, Islak,ıslak ! kar beyaz halimle, denizi ! ve kıyılarını izliyordum. Karlar, serpiştiriyordu, karlar, hem de lapa,lapa yağıyordu kar, üstüme, üstüme saçlarımı ağartarak yağıyordu, kıyısındaki parklar ıssız, sakin kimseler yok, ters çevrilmişti,baharı bekleyen sandalyeler, ıssızdı ! oradaki her yerler, kuşlar işgal etmişti, o yerleri, geziniyordu yerlerde, nasibini arayarak, ve karlarda, izleri görünüyordu. Sis, ve kar ! ikisi bir bütündü, karışmıştı, Birer ! ışıktı, düşen ! o kar taneleri, sular, buza ! kesiyordu kar duraladıkça, ya ağaçlar, sanki onlar bir korku direkleri, üstünde üşüyen dallar, toprakta sıcak kökleri, sarkmıştı ! üstü karla doluydu dallar, karlerdan ! birer abideydi, yanındaki sevgilileri,ve kar dolu yapraklar. Bir köy vardı, az yukarısında, o köyün, kırık dökük,toprak dam saçakları, buz tutmuştu, salkım ! salkım buz vardı çatılarında, buza kesmişti, köyün deresinden akan suları, ve ben hala, yapayalnız kıyıdaydım orada, kara rağmen ! soğuğa rağmen ! o adada, kıyılara, bakıyordum, dalıyordum, dalıyordum ! hayaller dalgalara, kıyılara vuruyordu, o kıyıda. Kar taneleriydi, ıslak başımı ! örten şapkam, elim yüzüm, olmuştu ! sırılsıklam, kalkamazdım ki, yerimden kalksam, hayallerimde hala birkaç eksik vardı, çok şey vardı, daha hayal ! edilecek, oturmalıydım ! biraz daha, dalgın gözlerle bakmalıydım, o kıyılara, kar da yağsa, tipi de ! olsa, ya da ! olsa da !, orada akşam, a.yüksel şanlı er . |
yüreğine saglık
kalemin daim olsun