Düşümüydü yakasından kopan
Viranenin sarhoşluğumu
Sırtı dönük eşarptan
Hıncını gizlemeden
Savurdu hayatını…
Demsiz bakışlarında
Çocukluğunun aç bakışlarının
yansımasında ki lekelenmiş alnında
babasının berduşluğu,
BERDUŞ
anılarının çıkmazında
kayıp ada ararken
çömez yıllarını paçavraya sarıp
ihtişamıyla savurdu
bahçeli evlere
topraktı sabitleşen
yüreğinde yağmalamış
tazenin eşkâliyle
suretini bilmeden
seğiren bedenine
bir kurşunda o atacaktı,
sırtı dönük kasketten
ürpermenin eşiğinde
dehşet sahnesini
seyredecekti bedeninin,
mevcut muydu ki
geçen zamanını sahne sahne
oyuncusuz seyretmek
babasının berduşluğu
tazenin eşkâliyle
darmadağınık hayat perdesinde
toplamanın yersiz
aşkın çapraşık
kentin soysuz bakışlarında
kıyametin kopuşunu
yürüyüşlerinde ki
ayak izlerinde bıraktı …

berna çankaya