Kâlp Kâlbe
Kelimelerime, nefeslerime sığmaz oldun
Haziranlarıma şubat oldun... Bu zifiri karanlıkta yanlız bıraktın beni, Bir an bile ardına bakmadan Bir ömür, Hatta sonsuza dek sürecek bizimkisi demiştik... Söz vermiştik hani kendimize. Ama tek bir buse bile vermeden çekip gittin. Ben, Hayalin ile yaşarken, Sen, kir dolu bir hayat atölyesinde, Hayatını ve hayatımı kararttın belkide... Öyle bir üşüyorsundur ki, Seni ısıtacak bir ateşin peşindesin belkide... Biz, Ne alnımıza ne ağaca, Ne de tarih arenasına kazımıştık sevdamızı! Biz, Kalplerimize kazımıştık birbirimizi! Ten ten’e değil Kalpten kalbe sevmiştik. Biz Kalplerimiz ile sevişmiştik! Bir ’gecelik’ veya stres ile değil... |
keşke ayrılıklar olmasa
ama hayat devam etmek zorun da
saygılarımla.